4 juni 2017
Kamermuziekconcert Duo Viegas
15.00 uur concert
14.30 uur deuren open
tickets
10 EUR
8 EUR goede en beste vrienden ANNA3
6 EUR -26 jaar
verkoop
op het secretariaat Gaston Burssenslaan 17
of aan de inkom
Aurélie Viegas bespeelt voor dit concert op de Open Kerken-dag een harp die nog heeft toebehoord aan Salvator Callault (1791-1839), harpist aan de Parijse Opera. De enkelvoudige pedaalharp werd vervaardigd in Parijs tussen de jaren 1760 en 1820. Het werd in korte tijd een modieus en erg geliefd instrument dat bespeeld werd door dames van de Franse aristocratie, zoals Madame de Pompadour, Marie-Antoinette en keizerin Joséphine.
De snaarspanning van de enkelvoudige pedaalharp is lager dan die van de moderne harp wat een zeer virtuoos spel mogelijk maakt. De zilveren klank is doorzichtiger en bezit een briljante resonantie.
Vele werken voor harp solo en harp in combinatie met andere instrumenten werden tijdens deze periode geschreven, niet alleen door bekende harpisten zoals Johann Baptist Krumpholtz (1742-1790) en François Joseph Naderman (1781-1835), maar ook door bekende componisten zoals Louis Spohr (1784-1859) en Jan Ladislav Dussek (1760-1812), wiens beide echtgenoten getalenteerde harpisten waren.
Sinds vele jaren verzamelt Wim Brabants partituren voor zowel harp met fluit als kwartetten en trio's met harp uit de periode 1775-1830 om dit charmante repertoire, bestemd voor een breed concertpubliek, terug voor het voetlicht te plaatsen.
Aurélie Guerreiro Viegas werd in 1980 in Ottignies geboren als dochter van een Portugese vader en een Belgische moeder. Zij startte met harplessen op zesjarige leeftijd aan de Academie van Court-Saint-Etienne bij Brigitte Pichal.
In 2003 studeerde Aurélie af aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium van Antwerpen in de klas van Sophie Hallynck en behaalde een onderscheiding zowel voor het diploma harp als voor de finaliteit kamermuziek. In 2005 werd haar in hetzelfde conservatorium het Post Master-diploma met grote onderscheiding toegekend. Zij volgde verschillende masterclasses o.a. bij Skaila Kanga, Fabrice Pierre, Frédérique Cambreling, Francette Bartholomée, Yvette Colignon en Jana Bouskova bij wie ze ook nog een jaar vervolmaking volgde.
Ze is titularis van de harpklas aan het Stedelijke Conservatorium van Mechelen.
Aurélie is ook zeer actief als orkestmuzikante. Zij werkt als freelance met verschillende ensembles zoals o.a. Prima la Musica, Il Novecento en begeleidt ook regelmatig verschillende koren.
Als soliste trad ze op met diverse orkesten (waaronder het St.-Petersburg State Symphony Orchestra) o.a. met de Danses van Debussy, het Concerto van Haendel, het Concerto D’Aranjuez van Rodrigo en het Concerto voor fluit en harp van Mozart. Ze vertolkte recitals voor ‘Seduced by Harps’, ‘Jong geluid’, het ‘Festival der Voorkempen’ en het ‘Festival des Vaux de Cernay’ (Fr). Voor haar soloconcerten kreeg ze het label ‘Jong Talent’ van de Vlaamse gemeenschap.
Aurélie voelt zich sterk aangetrokken tot de kamermuziek. In 2001 stichtte ze samen met medestudenten het ensemble ‘Echo!‘. In 2008 vormde ze ook een duo met zang en harp, met liederen van o.a. Fauré en Scarlatti.
Gedurende enkele jaren was ze de Belgische correspondente voor de ‘World Harp Congress Review’.
Wim Brabants genoot zijn opleiding aan de conservatoria te Antwerpen, Gent, Brussel en Den Haag bij ondermeer Frans Vester en Barthold Kuijken. Van 1977 tot 2015 doceerde hij dwarsfluit en kamermuziek aan het Lemmensinstituut te Leuven.
Onder zijn impuls ontstonden diverse kamermuziekensembles die zich specializeren in de uitvoering van 18de en 19de-eeuwse muziek, gespeeld op authentieke instrumenten, zoals 'Le Plaisir des Dames', ‘La Fonte Barocca' en ‘Quadro Viegas’. Verder maakte hij ook deel uit van diverse buitenlandse ensembles voor oude muziek, zoals 'Concert Royal Köln' (vele optredens in Duitsland, waaronder de 'Arolser Barock-Festspiele') en 'Lauto mobile' (Saarbrücken). Ook was hij fluitist in het Duitse barokorkest 'Collegium aureum' (concerten in Keulen, Basel, Zurich en Gent), het 'Consortium Antiquum' en 'Musica Polyphonica', waarmee hij verschillende cd-opnames realiseerde en in belangrijke buitenlandse concerten optrad (Frankrijk, Duitsland en Zwitserland).
Zijn speurtochten naar vergeten muziek uit de 18de eeuw leidden o.m. in 1992 tot de ontdekking van drie blokfluitsonates van graaf Unico Wilhelm Van Wassenaer die in een moderne editie werden uitgegeven. In 2015 ontdekte hij een onbekend fluitconcerto van Pierre Gabriel Buffardin.
Sinds 1995 is Wim Brabants dirigent van het door hem opgerichte symfonisch orkest Brabelio. Bijna tweehonderd concerten met dit orkest werden reeds gerealiseerd (België, Nederland en Frankrijk).
Uitvoerders
Aurélie Viegas & Wim Brabants
Voor meer info:
www.flandriarte.be
Programma
Aurélie en Wim brengen kamermuziek voor harp en fluit uit de periode 1790-1830, uitgevoerd op originele instrumenten.
Het repertoire voor het concert omvat werken van Johann Baptist Krumpholtz, Anton Gottlieb Heyse, Louis Spohr, Gottlieb Heinrich Koehler, Johann Amon, Robert Nicholas Charles Bochsa: en François-Joseph Naderman.
Zelfs een schurk kan de hemel bereiken
Robert Nicolas Charles Bochsa. Al van gehoord? Ik ook niet, tot die namiddag van 4 juni, tijdens het concert van de Openkerkendag. Die Charles Bochsa heeft de Nocturne geschreven het laatste nummer van het zeer aangename programma dat het Duo Viegas ons heeft laten horen in de weekkapel. En over Charles later meer.
Het Duo Viegas bestaat uit Aurélie Viegas, harp, en Wim Brabants, traverso (misschien beter bekend als: dwarsfluit). Ze gaven hun programma de titel Kamermuziek voor Louis XVI-harp en dwarsfluit. De keuze van de werken draaide inderdaad rond de harp die Aurélie bespeelt, een uniek instrument uit 1819, ooit op de kop getikt bij een antiquair in Brussel, en afkomstig uit het atelier van Sébastien Erard in Parijs. Dit kostbaar erfstuk is nog een ‘enkelvoudige pedaalharp’, ik bespaar u de details, en het is voor dit soort instrument dat de harpmuziek geschreven is die in Franse en andere Europese paleizen gespeeld werd voor en na de Franse Revolutie. Marie-Antoinette heeft ook op een dergelijke harp gespeeld, in de wolkeloze dagen toen ze nog niet kon vermoeden wat er op haar ging afkomen.
Opgewekte verfijning
Die sfeer van argeloze, opgewekte verfijning kleurde de meeste van de werken die we mochten genieten. Gottlieb Köhler, Anton Heyse, Johann Amon, zij hebben sonates geschreven waarbij de dwarsfluit en de harp opgewekt, harmonisch, soms kordaat, soms zangerig, konden laten horen dat ze voor elkaar gemaakt lijken. Muziek om heel goed gezind bij te worden. Wim Brabants liet de warme klanken van zijn traverso vrolijk dansen rond de klaterende klanken van de harp. Ook zijn instrument heeft een rechtstreekse band met de periode rond 1800: hij bespeelt een getrouwe replica, vervaardigd door Rudolf Tutz, van een instrument gebouwd door Heinrich Geisner, in 1790.
De sfeer van onbekommerde speelsheid verdiepte zich bij het werk van Louis Spohr dat we mochten horen. Romantisch bleef het, maar er was meer tederheid, en ook onzekerheid die hoopvol bleef, in de Fantaisie die hij geschreven heeft voor Dorette Scheidler, een beloftevolle harpiste die bij hem in de leer was. Ze was niet alleen beloftevol, maar ook jong en mooi… u raadt het al. Maar met die onzekerheid die dit boeiende werk doorklinkt, is het goed afgelopen: Dorette heeft ‘ja’ gezegd, en voor zover we de bronnen mogen betrouwen, leefden ze gelukkig.
Robert Nicolas Charles Bochsa
Diezelfde bronnen schrijven over haar harpspel: „Man hörte dabei die Engel im Himmel singen!“ Of de engelen ook de muziek van de laatste componist meegezongen hebben, is minder zeker. Die Robert Nicolas Charles Bochsa was niet alleen een zeer getalenteerd en vereerd musicus, hij was ook een regelrechte schurk, intrigant, en bedrieger. De grote Napoleon heeft hij kunnen charmeren, tot hij als een oplichter ontmaskerd werd en tot 10 jaar gevangenis veroordeeld werd. Hij was echter tijdig het Kanaal overgestoken, en bouwde in Londen verder aan zijn carrière. Hij lukt er ondertussen ook in de vrouw van een muzikale collega in te palmen. Zijzelf, Ann Bishop, was een uitstekende operazangeres. Toen de grond in Londen te heet onder zijn voeten werd, trokken ze samen doorheen Europa en Noord-Amerika. Ze traden samen op, Bochsa bleef prachtige muziek schrijven, en uiteindelijk zullen ze in Sidney belanden waar hij overleed.
Maar van die turbulente levensloop is niet te horen in de heerlijke nocturne die Aurélie en Wim brachten. Bochsa is erin geslaagd als het ware een concerto voor harp en fluit te schrijven, waarin het talent en de heldere techniek van beide muzikanten tot een hoogtepunt van de namiddag groeiden. Er golfde iets ongrijpbaars doorheen de ruimte, ongrijpbaar als Bochsa zelf moet geweest zijn, geraffineerd, grillig maar ook diep en donker. Zijn leven moet helemaal niet harmonisch geweest zijn, hij heeft een spoor van verdriet en woede achtergelaten waar hij voorbijgekomen was. Maar zijn muziek brengt het beste waartoe de menselijke natuur in staat is.
Wat zei Pascal ooit? “L’homme n’est ni ange, ni bête…”.
Marc
ANNA3 vzw | ondernemingsnummer 808.796.292 | maatschappelijke zetel Gaston Burssenslaan 17 - 2050 Antwerpen | bankrekening BE64 7795 9834 6352 | webmaster | disclaimer&privacy
